Een dag uit m’n leven #3

Ik ben mijn blog begonnen, omdat ik de tijd met m’n kleintjes wilde vastleggen. Niet zomaar vergeten hoe het ging, maar terug kunnen lezen hoe het was. Vandaag een dagje vrij. De hele week moet ik veel werken, maar vandaag is voor mij en de kinderen. Een dag uit m’n leven #3

Ik heb heerlijk geslapen. Gister was de jongste een beetje huilerig, want z’n eerste tandje was doorgekomen. Ik was bang dat hij er in de nacht ook flink wat last van zou hebben. Gelukkig heeft hij doorgeslapen tot z’n eerste nachtvoeding. Vannacht zou manlief de voeding doen. Dit keer geen borstvoeding ’s nachts, omdat het terugloopt en ik al dagen niet meer aan m’n rust kom.

Afgelopen dagen heb ik veel gewerkt. Hierdoor ben ik weinig toegekomen aan gezelligheid met m’n kindjes. De dagen stonden in het teken van naar het werk gaan en naar de oppas gaan. Vandaag niet. Vandaag zou er gespeeld worden.

Papa was vanmorgen al met de oudste naar beneden gegaan. Het is altijd een hartverscheurend afscheid. Meneer wilt het liever dat papa thuis is. Als papa weg is kleed ik de jongens om. Oeps, de jongste is weer doorgelekt. Met z’n alle gaan we naar beneden.

Beneden met m’n boterham spring ik achter de computer. Even snel m’n blog bijwerken, want iets was niet in orde. En wat doet grote meneer als ik even de keuken weer in loop. Jep, die doet mama na en springt achter m’n computer.

Blogger in spe

Een spiegel is ook leuk speelgoed

Maar omdat het de dag was voor mijn gezinnetje, heb ik al snel de computer dichtgedaan en m’n telefoon weggelegd. De muziek ging aan en we hebben de hele ochtend gespeeld. De jongste was inmiddels al naar bed en ik had dus alle aandacht voor de oudste knul. Ik zal morgen wel spierpijn hebben van al dat getil en gegooi van die knul. Hij houdt behoorlijk van wilde spellen. Ook onschuldig voor de spiegel spelen, wordt uiteindelijk een stoeispel.

Uiteindelijk begon de rust een beetje toe te keren en beloot ik zeer spontaan de haren van de knul te knippen. Ik heb hem in de hoge stoel gezet, cape om en een film aan. Zowaar lukte het om alle haren een keer een knipje te geven. Ik ben geen kapper, maar knip regelmatig m’n zoon en m’n vader. Ik zeg niet dat het mooi is, maar we kunnen weer even vooruit. Gel in en hij is helemaal het mannetje.

De jongste werd inmiddels wakker en z’n grote broer moest naar bed. Wissel van de wacht, of zoals wij het noemen estafette slapen. Fijn vooruitzicht voor de rest van de dag.

De kleine knul heeft gelukkig nog niet veel gestoei nodig, al vind hij het wel prachtig als ik hem ronddraai of hoog optil. Die gaat z’n broer achterna. Na een flesje heb ik hem in de box gelegd en ben ik nog even achter m’n computer gedoken. Het vele werken zorgt ervoor dat ik niet ontspannen aan m’n blog kan werken. Vandaag kan ik dat een beetje inhalen. Wat dingentjes uitzoeken, verhalen een keer goed doorlezen en wat foto’s maken.

Rond de klok van 2 wordt het stokje weer doorgegeven. De oudste wordt wakker en na een fles wordt de jongste alweer op bed gelegd. Als de grote knul vraagt of hij naar buiten mag, probeer ik hem uit alle macht af te leiden, maar toch blijft hij naar de deur kijken. Gelukkig heeft zijn kleine broer een kort slaapje en gaan we toch rond 4u naar buiten. Natuurlijk wilt meneer z’n (loop)fiets mee, maar omdat hij vorige keer zo aan het treuzelen was en steeds wegrende, neem ik de duo kar mee. Al voor de eerste bocht blijkt dat geen verkeerde keuze. Er wordt meer met de fiets gewandeld dan erop gefietst. Het heeft er waarschijnlijk mee te maken dat de fiets veel te klein is voor hem.

Even later besluit ik de fiets op de kar te gooien en de wandeling met de benenwagen door te zetten. Dit gaat een stuk sneller en gelukkig blijft hij redelijk in de buurt. Wel wordt de route anders dan ik in m’n hoofd had, omdat hij graag over het gras wilt rennen.

Fiets moest per se mee

Ik moet rennen om hem bij te houden

Onderweg komen we een speeltuin tegen die sinds kort is ingericht voor kleine kinderen. Er is een kleine loopbrug, huisje en een kinderschommel. De schommel was het helemaal en we hebben zeker tien minuten daar rondgehangen. Heel even met ik met de jongste ook op de schommel gesprongen en hij vond het weer prachtig. Op een gegeven moment was het weer tijd om de weg voort te zetten. Onder luid protest mocht ik de grote schommelende knul meenemen. In de kar dus om nog even een stuk te wandelen.

Mijn wandelingen komen altijd uit op hetzelfde en zo stond ik dus na een kwartier in het winkelcentrum. Snel langs de hemarkt, waar ik uiteindelijk niets heb gekocht, en vervolgens weer terug naar de kinderspeelhoek. Ik haalde een bakje koffie bij de hema en die knul ging van de veel te hoge glijbaan. Sinds kort hebben we een winkel naast de speelhoek. De Jamin welteverstaan. Dit is echt een magneet voor die kleine man (en alle andere kinderen). Hoewel ik het van zo’n winkel snap, vind ik het toch een beetje jammer dat zo’n winkel precies daar is gaan zitten.

Een Jamin naast de speelhoek

Ook mama in de buurt van de speelhoek iets lekkers halen

Tegen etenstijd kon ik meneer langzaam richting huis begeleiden. Een groot deel heeft hij zelf gelopen. Best uniek voor hem. Ik ben van hem gewend dat hij bij de eerste mogelijkheid al wegrent. Vooral als hij een beetje moe en hongerig is, is hij niet te houden.

Thuis ben ik direct gaan koken. Dat loopt hier nooit soepel. Ook de jongste had nu honger. Het eten heb ik vlug aangezet en een flesje geprepareerd voor de jongste. Met wat goed stutwerk kan hij deze zelf in de wipstoel opdrinken.
We hadden niet alles in huis wat voor het eten bedoeld was, maar het is uiteindelijk goed gelukt. Wortel en komkommer in de woksaus met mie en voor de mannen een kippetje. Alle mannen hebben flink zitten smullen. Grote broer wilde steeds een hapje sambal, waarna hij de boel moest blussen met wortel of mie. Hierdoor heeft hij super goed gegeten.

De jongens op bed leggen gaat gelukkig weer als vanouds goed. Nog voor half 8 is het stil in huis.
’s avonds kreeg ik papa nog zover om even te helpen met wasgoed vouwen. Zo schiet het lekker op en is een stuk gezelliger.

En voor je het weet is het dan al het einde van de avond. Hoewel ik dacht dat dit een hele rustige dag zou worden heb ik belachtelijk veel gedaan. Heerlijk zo’n dag. Voldaan en moe duik ik m’n bedje in.